Just being me – deel 2

Een soort vervolg op het eerste deel.
Het valt allemaal een beetje samen met mijn column Gênante momenten, maar omdat het weer typisch Proudweirdo is vind ik just being me deel 2 gewoon leuker klinken. Ik moet er toch een naampje aan geven. 😁

De meeste gekke acties zijn voor mij de normaalste zaak van de wereld, dat is onderhand vast wel duidelijk. Ook mijn geklungel daar kan ik cursussen over geven.

Een lichaamsdeel stoten gebeurt mij niet een keer, afgelopen week haalde ik de vijf keer op een dag. Hetzelfde deel ook nog eens, mijn knie, die op dat moment niet erg blij met me was, maar dat terzijde.
Onbewuste-zelfpijnigings-momenten (Mooi woord voor scrabble) heb ik genoeg, maar ik krijg het ook voor elkaar tijdens het kijken van een film. 🙈

Mijn schrikreflexen staan iets te strak aangedraaid, dat heb ik vast al eens verteld. (Nachtsessies. 😉)
Met mij een spooky film kijken, eh.. het maakt eigenlijk niet uit wat voor film, kan ik dan ook niemand aanraden.
Ik gil, ik wiebel en haal uit, zelfs bij de meest voorspelbare schrikmomenten.
Zo heb ik mezelf al meerdere keren in mijn eigen ogen geprikt en mijn ledematen gekneusd door mijn achterlijke reactie.

CW – Supernatural

Een van de laatste keren dat ik met Manlief naar de bios ben geweest draaide de laatste film van de Hunger games trilogie.
Nu is dit niet zozeer een horror film, maar er zitten wel wat schrikelementen in, al kan ik ook van Winnie de Pooh schrikken.

Nadat ik een paar keer luidkeels had geschreeuwd, waarschuwde Manlief me vooraf het volgende schrikmoment.
Dit werkte helaas niet en deze keer schreeuwde ik niet alleen, mijn hele lichaam schokte mee en ik gaf de persoon naast me een klap voor zijn kanis. 😮
Hij kon er gelukkig om lachen, maar ik schaamde me rot. Ik ben de rest van de film op mijn handen gaan zitten om hem niet nog eens te meppen.

Dan iets wat vast meerdere mensen overkomt, zwaaien naar de verkeerde persoon of terugzwaaien terwijl er helemaal niet naar jou wordt gezwaaid. Verschutting! 🤭
Jaren terug maakte ik het nog een tandje erger.

Ik had op school een vriendin die ik Hoei noemde, een verbastering van haar achternaam. We hadden elkaar al een tijd niet gezien en ik was vol enthousiasme toen ik haar dacht te zien, op de fiets voor een stoplicht. Ik rende haar kant op en schreeuwde ‘Heeeee, Hoei!’ 😃

Naast mijn spraakgebrek praat ik soms ook wat onduidelijk, al is deze vergissing achteraf gezien, vlug gemaakt.
Het grietje, duidelijk niet Hoei, draaide zich om en keek me woest aan. 😱
Ik zag eruit als een idioot die op haar af kwam rennen en ‘Hee hoer!’ naar haar schreeuwde.
Ga maar uitleggen wat je bedoelt.

In eerste instantie schrok ik van haar reactie en het feit dat het Hoei helemaal niet was, maar toen ik de vergissing doorhad begon ik te lachen, wat het niet veel beter maakte.
Mijn weirdo uitleg maakte geen indruk en ze fietste beduusd weg. Ik was al blij dat ze me geen klap had verkocht. 🤣

CW – Supernatural

In de categorie verschuttingen heb ik er nog een die ik helaas niet kan vergeten. 😁
Mijn buurmeisje zou op visite komen en stuurde mij een berichtje dat ze er zo aan zou komen. Ik ben even gaan poepen en natuurlijk moet dan de deurbel gaan.

Ons toilet zit zo ongeveer naast de voordeur en in de veronderstelling dat het mijn buurmeisje was, schreeuwde ik door de deur heen; “Wacht ff, ik zit te poepen!”
Ik hoorde terug; “Eh.. oke..”
De stem hoorde alleen niet bij mijn buurmeisje, maar bij onze pakketjesbezorger. 😱

Hij lachte alleen maar en vertelde erbij dat we dat allemaal doen. Jep, alleen schreeuwen we dat niet allemaal door de straat.
Ik weet mezelf heel snel neer te zetten, of dat nu op een goede manier is of niet.

Toen wij net in ons huidige huis kwamen wonen, onderhand bijna vijf jaar terug, werden we door onze naaste buren hartelijk ontvangen.
Mijn eerste gesprek met een van de buurvrouwen verliep redelijk normaal (voor zover ik dat kan.), tot we elkaar gedag zeiden, toen werd het awkward.

Ze wenste me succes met klussen en heette me welkom in de straat, waarop ik doodnormaal terug antwoordde; “Dank je, jij ook welkom!”
Ik hoorde het mezelf zeggen en zag haar verbaasde blik, waarna ik snel wegliep. 🙈

CW – Supernatural

Nog meer being me;
Ik was bij een vriendin op visite geweest en met mijn geouwehoer was het natuurlijk weer eens laat geworden.
Op de terugweg wilde ik een andere route naar huis nemen, om te kijken of dat sneller zou zijn, maar hier reed ik op een politiefuik af en mocht deelnemen aan een blaasonderzoek, iets wat ik nog nooit had gedaan. 😃

Ik draaide mijn raampje open en de agente bromde haar standaard tekst; “Goedenavond Mevrouw, politiecontrole, u mag even blazen.”
Mijn happy (lees; psycho) gezicht en daarbij; ‘Yess!’ had ze volgens mij nog niet zo vaak meegemaakt, aan haar uitdrukking te zien.
Achteraf bijzonder dat ze geen bloed bij me af hebben genomen. 😁
De blaastest was ofcourse oke en ik mocht doorrijden.

Een paar honderd meter voor mijn huis had ik Oom agent op een motor zien rijden, die zie ik wel vaker, maar deze maakte een gek bochtje en kwam achter me aan. Ja hoor, Stop politie. 🚨
Ik zette mijn auto een stukje verderop aan de kant en draaide weer mijn raam open. Oom agent was zeer vriendelijk en stelde zichzelf netjes voor. Het bleek dat een van mijn achterlichten kaduuk was en daar wilde hij me even op wijzen.

Net als bij de fuik werd hier niet om mijn autopapieren of zelfs mijn rijbewijs gevraagd, iets wat ik een beetje vreemd vond.
Deze vriendelijke agent leek de juiste persoon om te vragen hoe dat zit, mits je het op een normale manier vraagt. 🤭

“Ik heb een vraagje, een klein half uurtje geleden heeft een collega van u een blaastest bij me afgenomen, maar niet om mijn papieren of rijbewijs gevraagd. Ik kan wel zonder rijbewijs in een gestolen auto rond rijden, hoe zit dat?” Is geen normale manier. 😂
Mocht je geen rijbewijs hebben of echt in een gestolen auto rondrijden, denk ik niet dat je deze vraag zult stellen, maar Oom agent vroeg opeens heel serieus of hij mijn rijbewijs en papieren mocht zien.

Ik was stiekem blij dat ik niet over mannetjes in mijn achterbak was begonnen. Als ik eenmaal ratel en weet dat ik ratel, maak ik dingen vaak alleen maar erger. 🤣

Er schiet me nog meer te binnen, dus just being me – deel 3 moest er wel van komen.